qarımaq

f.

1. Qocalmaq, qoca yaşlarına çatmaq (bəzən «qocalıb-qarımaq» şəklində işlənir). . . Bu qırx ildə də qarıdıqca onun <Ziba xanımın> qısqanclığı artıbdır. S. R.. Səni sevən cavan olur günbəgün; Qarımaz, qocalmaz, tərtəzə gedər. M. P. V.. Ey dünya, varmıdır səndə yarıyan; Ömür sürüb, çox qocalıb- qarıyan? Aşıq Cümə. // məc. Qocalıb təcrübə qazanmaq.

2. Suda çox qalmaqdan qırış-qırış olmaq (dəri haqqında).

3. məh. Ciftləşmək (heyvan haqqında).

◊ Qoşa qarıyasan (qarıyasınız)! – ərlə arvada, yaxud yenicə evlənənlərə «birlikdə çox yaşayasınız!» mənasında xoş arzu bildirir. <Zalxa:> Tarverdi, Pərzad ilə qoşa qarıyasan! Çoxlu oğul, qız görəsən! M. F. A.. Oğul fikri, qız arzusu, qoşa qarımaq; Xəyalından çıxmayırdı o xoşbaxtların. S. V..